​
If we never share a Future, how can we have a Past?
​
Installatie, beeld: Elize Rausch, sound: David Jongen
​
"Bei diesem Erlebnis handelte es sich um ein echtes synchronistisches Phänomen, wie es nicht selten im
Zusammenhang mit einer archetypischen Situation - hier dem Tod - beobachtet wird. Durch die
Relativierung von Zeit und Raum im Unbewußten ist es möglich, daß ich etwas wahrgenommen hatte, was
sich in Wirklichkeit ganz woanders abspielte." (C.G. Jung. Erinnerungen, Träume, Gedanken)
​
'Albert Einstein taught us that space and time are not what they seem to the human senses. For a start,
they should be regarded as two connected facets of a greater whole, called spacetime. From the more
holistic viewpoint of relativity theory, concept such as length, mass and duration take on a much more
nebulous aspect than they do in the apparently rigid reality of our everyday world. Even the idea of
simultaneity and the concept of 'now' assume an elusive character that often runs counter to common
sense. (The Matter Myth, Paul Davies, John Gribbin)
​
​
​
​
​
​
if we never shared a future (there) how could we share a past (here) bestudeert de impact van hedendaagse
kennis van tijd en ruimte (of beter van 'ruimte-tijd') voor het menszijn.
Zowel vanuit de hedendaagse fysica (relativiteitstheorie & quantumfysica) als vanuit psycho analyse,worden
onze common sense noties van tijd en ruimte in vraag gesteld, uitgedaagd.
Tijd en ruimte zijn niet langer afgescheiden, onafhankelijk van de waarnemer bestaande entiteiten. Ze
vormen een elastisch (uitrekbaar) geheel, dat zich niet lineair (verleden - heden - toekomst) uitstalt.
Indien we in een ruimtecontinuum leven, dat haaks staat op onze dagelijkse common sense begrip van
ruimte en tijd, kunnen we als individuën dan nog in dezelfde ruimte en tijd leven en zijn ?
Of zijn we veroordeeld tot een cosmisch isolement ?
Waar gravitatie een kromming is van deze ruimtetijd, hoe zit het dan met onze fysieke band met de aarde
en met elkaar ?