top of page

WITHOUT A HERE THERE IS NO US

Only synchronicity. Maybe

audiovisuele installatie

visuals: Elize Rausch 

Sound: David Jongen

De Speciale Relativiteitstheorie maakte een einde aan het bestaan van Tijd en Ruimte als twee afzonderlijke entiteiten, waarbinnen we ons kunnen bewegen. Tijd en Ruimte werden elastisch. 

 

De Algemene Relativiteitstheorie verklaarde de aantrekkingskracht tussen twee lichamen als een kromming van Ruimte-Tijd. 

 

Als Tijd en Ruimte relatief zijn, is een hier en een nu voor de ene observator nooit dezelfde als voor de andere. Als Ruimte-Tijd elastisch is, en we elkaars Ruimte-Tijd zodanig vervormen, hoe kunnen we dan nog een verleden delen, een toekomst, een heden, een hier ? 

 

Waar de lineaire structuur van tijd en ruimte, als afzonderlijke entiteiten tenietgaat, gaat ook causaliteit wankelen. Toch ervaren we een gestructureerd universum. Carl G. Jung brengt met de archetypen en synchroniciteit een mogelijke uitweg uit de chaos voorbij tijd en ruimte. 

 

Synchroniciteit beschrijft een niet-causaal verband, een intrinsieke verbondenheid, zinvolle coïncidenties (“meer dan gewoon toeval”), die tijd en ruimte overstijgen, overbruggen. Synchroniciteit veronderstelt een onmiddelijke, intrinsieke band, die over grote afstanden werkt. Dit impliceert dat er een verbondenheid is, die indien de relatie in tijd en ruimte tot stand zou komen, de verbondenheid tussen de gebeurtenissen (en lichamen) zich sneller dan de lichtsnelheid zou verplaatsen. 

Eenzelfde verband vinden we in de quantumfysica, waar een deeltje zich (volgens een bepaalde probabiliteit) tegelijk op diverse plaatsen bevindt, en tussen twee quantumdeeltjes in een verstrengelde toestand. 

 

Snaartheorie gaat nog een stap verder in de destructie van ons dagelijks “common sense” geobserveerde universum: materie wordt vervangen door vreemde sprongen en trillingen van onzichtbare veld energie in 10 (!) dimensies. 

 

Wiskundige wetmatigheden ordenen het chaotisch-elastisch universum volgens harmonieuze verhoudingen. Het getal φ (phi), de archetypische verhouding van de Fibonacci reeks en gulden snede en spiraal, komen overal in de natuur en het menselijk lichaam voor. Als symbool van schoonheid staat de gulden spiraal in contrast met de destructieve kracht van het zwarte gat, waarin uiteindelijk alle licht en materie verdwijnen.

bottom of page